Welkom op De Weg naar een Gelukkig Leven E-cursus

1

Het idee dat we allemaal medeverantwoordelijk zijn voor onze planeet en dat we allemaal kunnen en moeten meehelpen om er goed voor te zorgen, lijkt misschien heel ver te gaan, en voor sommigen is het misschien niet realistisch. Maar in deze tijd is het nu eenmaal zo dat wat er aan de andere kant van de wereld gebeurt – hoe ver dat ook weg is – van invloed kan zijn op wat er bij ons thuis gebeurt.

Recente ontdekkingen – het resultaat van ruimtesondes naar Venus – hebben aangetoond dat onze eigen wereld zodanig aangetast zou kunnen worden, dat er geen leven meer op mogelijk is. En dat zou misschien al tijdens ons huidige leven kunnen gebeuren.

Als we te veel bossen kappen en te veel rivieren en zeeën vervuilen, en als we de dampkring te zeer aantasten, dan is het met ons gedaan. De temperatuur kan oplopen tot het aardoppervlak gloeiend heet is, de regen kan in zwavelzuur veranderen. Alles wat leeft zou dan kunnen sterven.

Je zou kunnen zeggen: “Ook al is dat waar, wat kan ik daar dan nog aan doen?” Nou, al kijk je alleen maar afkeurend als mensen iets doen wat schadelijk is voor de planeet, dan doe je er al iets aan. Als je al alleen maar van mening bent dat het gewoon niet goed is om een puinhoop te maken van de planeet en die mening ook uitspreekt, dan doe je al iets.

Goed voor de planeet zorgen, begint in je eigen voortuin. Maar het strekt zich ook uit over de buurt waar je doorheen komt om naar school of naar je werk te gaan. En het slaat bijvoorbeeld ook op de plaatsen waar je picknickt of op vakantie gaat. Afval achterlaten, waardoor het land en de watervoorraden vervuild raken, of onvoorzichtig zijn met vuur bij dor kreupelhout, dat zijn dingen waaraan je niet hoeft mee te doen en waar je, op momenten dat je toch niets om handen hebt, iets positiefs aan zou kunnen doen. Een boom planten, bijvoorbeeld, kan heel onbeduidend lijken, maar het is toch al iets.

In sommige landen zitten oudere mensen en werklozen niet zomaar hun tijd te verdoen en weg te kwijnen; ze worden ingezet om voor tuinen, parken en bossen te zorgen, afval op te rapen en de wereld wat mooier te maken. Er is geen gebrek aan hulpbronnen. Maar daar wordt meestal niets mee gedaan. Denk maar eens aan het Civilian Conservation Corps (Burger Corps Natuurbehoud) dat in de jaren dertig van de 20e eeuw in de Verenigde Staten werd opgezet om werkloze officieren en jongeren de gelegenheid te geven hun energie nuttig te maken; dat was een van de weinige projecten, zo niet het enige, dat in die tijd van economische malaise veel meer voor de staat heeft opgeleverd dan eraan uitgegeven was. Het C.C.C. heeft uitgestrekte gebieden met nieuwe bossen beplant en andere waardevolle dingen gedaan en daarmee werd er goed gezorgd voor dat deel van de planeet dat door de Verenigde Staten wordt ingenomen. Helaas bestaat het C.C.C. niet meer. We kunnen echter op zijn minst onze mond opendoen en zeggen dat zulke projecten de moeite waard zijn, en we kunnen opinieleiders en organisaties steunen die zich bezighouden met de zorg voor het milieu.

Er is geen gebrek aan technologie. Maar technologie en de toepassing ervan kosten geld. Er kan echter geld beschikbaar komen als er een verstandig economisch beleid wordt gevoerd, met beleidsregels die niet voor iedereen een straf betekenen. Zulke beleidsregels bestaan.

Er is veel dat we kunnen doen om mee te helpen aan de zorg voor de planeet. Het begint met het idee dat we er iets aan moeten doen. De volgende stap is dat we ook anderen op dat idee brengen.

De Mens is op het punt gekomen dat hij over de mogelijkheden beschikt om de planeet te vernietigen. Hij moet nu zover worden gebracht dat hij in staat is haar te redden en daar de nodige maatregelen voor neemt.

Het gaat per slot van rekening om datgene waar we op staan.

Als anderen niet meehelpen om het milieu te beschermen en te verbeteren, we weleens geen vaste grond meer onder onze voeten zouden kunnen hebben om de weg naar een gelukkig leven te bewandelen.